Toen ik mijn eerste soloreis boekte, was het niet uit een verlangen naar zelfontdekking. Ik had gewoon behoefte aan een pauze. Het was een lastminuteplan, het soort beslissing dat je neemt als het leven te veel wordt en op één plek blijven begint te verstikken. Ik opende Expedia, koos de goedkoopste retourvlucht naar een stad waar ik nog nooit was geweest, en boekte zonder lang na te denken. Die impulsieve klik veranderde de manier waarop ik naar mensen kijk.
Vreemden zijn vaak guller dan je denkt
Een van de eerste dingen die ik merkte tijdens het soloreizen, was hoe snel vreemden je helpen als je alleen bent. Misschien komt het doordat je toegankelijker overkomt, of omdat je zelf ook alerter bent op je omgeving.
In Praag stond ik laat op de avond te zoeken naar een tram. Mijn telefoon was leeg en mijn papieren kaart was nutteloos. Een stel op de hoek zag me doelloos rondlopen en kwam naar me toe. Ze spraken nauwelijks Engels, maar met gebaren en een vertaalapp hielpen ze me naar de juiste halte. Ze bleven zelfs wachten tot mijn tram kwam. Ik had ze niet eens om hulp gevraagd.
Dergelijke momenten gebeurden vaker. In cafés, hostels, bussen. Ik zag niet alleen nieuwe plekken, ik zag mensen zoals ze zijn: vriendelijk, nieuwsgierig, geduldig.
Je gaat meer op je gevoel vertrouwen
Alleen reizen scherpt je instinct aan. Er is niemand om op terug te vallen als iets vreemd voelt. Je leert sneller beslissen. Je leest situaties beter.
In Lissabon bood een man aan om me naar het metrostation te begeleiden. Er was iets in zijn toon waardoor ik twijfelde. Geen paniek, alleen een stille aarzeling. Ik bedankte hem en wachtte op een andere trein. Later vertelde een local me dat het gebied bekendstond om kleine oplichterij.
Niet elke situatie gaat over veiligheid. Soms gaat het gewoon om het aanvoelen of iemand echt een gesprek wil of alleen beleefd is. Of om aan te voelen dat een hotel anders aanvoelt dan op de foto’s. Websites zoals Expedia bieden wel veel recensies en informatie, maar je leert uiteindelijk toch op je eigen intuïtie te vertrouwen. En dat is waardevol.
Mensen zijn ook nieuwsgierig naar jou
Wat ik niet had verwacht: mensen zijn net zo nieuwsgierig naar mij als ik naar hen. In Tokio zat ik alleen in een ramenbar toen een vrouw naast me vroeg of ik alleen reisde. We praatten uiteindelijk een uur lang. Ze vertelde dat ze altijd al eens alleen had willen reizen, maar dacht dat het te laat was. Ik vertelde waarom ik het wél had gedaan. Het was geen diepzinnig gesprek, maar het herinnerde me eraan dat alleen reizen niet betekent dat je geïsoleerd bent. Je bent nog steeds omringd door verhalen. Je hoeft soms alleen maar oogcontact te maken.
Ik dacht altijd dat ik gezelschap nodig had om een reis compleet te maken. Maar die onverwachte gesprekken bleken vaak memorabeler dan bezienswaardigheden of musea.
Reizen maakt iedereen weer een beginner
Wie je ook bent thuis — manager, ouder, expert in iets — reizen maakt je weer nederig. Als je verdwaald bent in een vreemde stad, een bord niet kunt lezen of iets totaal anders bestelt dan je dacht, besef je dat het oké is om het even niet te weten.
En dat verbindt. Mensen geven niet om je functietitel. Andere reizigers vragen niet hoeveel je verdient. Je bouwt een band op over gemiste treinen, sterke koffie of rare kaartjesautomaten.
Dat is iets wat ik telkens opnieuw merkte, ook als ik via Expedia mijn overnachtingen regelde. Doordat dat stuk al geregeld was, kon ik me richten op die onverwachte, gewone momenten. De momenten die je eraan herinneren dat je niet het middelpunt van het universum bent.
Sommige ontmoetingen blijven je bij
Niet iedereen die ik ontmoette tijdens het reizen, bleef in mijn leven. Maar sommigen wel. Een vrouw die ik ontmoette in Griekenland stuurt me nu elke paar maanden een ansichtkaart. Een jongen waarmee ik een hostelkamer deelde in Vietnam, werd een online vriend met wie ik nog steeds boekentips uitwissel.
Het zijn misschien geen diepe vriendschappen, maar ze doen ertoe. Ze hebben invloed gehad op hoe ik mensen thuis benader. Ik ben geduldiger, stel vaker vragen en begin makkelijker een praatje zonder ergens iets van te verwachten.
Alleen reizen heeft me niet opeens dapper gemaakt. Ik denk nog steeds te veel na. Ik voel me soms nog ongemakkelijk als ik alleen een restaurant binnenstap. Maar ik weet dat ik het aan kan. En vaker dan niet loop ik weer naar buiten met een herinnering die de moeite waard is.
Als je je ooit vastgelopen of uitgeput voelt, overweeg dan eens om alleen op reis te gaan. Plan het niet tot in detail. Regel gewoon de basis. Gebruik bijvoorbeeld Expedia om je verblijf vast te leggen, zodat je energie overhoudt voor het echte doel — leren van de mensen die je onderweg ontmoet.
Last modified: June 11, 2025
